- yekcəhət
- sif. və zərf <fars. yek və ər. cəhət> klas. Həmrəy, həmfikir, yekdil. Mən yekcəhətəm təriqətimdə. F.. <Molla Vəli:> Hamı yekdil, yekcəhət bu yolda qan tökməyə amadə olar. Ə. H.. Yekcəhət olmaq köhn. – həmrəy olmaq, yekdil olmaq, bir olmaq, birləşmək. <Xanzadələr və bəyzadələr> birləşib, yekdil və yekcəhət olub, ümumi məsələlər irəli yetirmək əvəzinə neçə-neçə firqəyə bölünüb bir-biri ilə büğz və ədavət başladılar. F. K..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.